No lepiej być nie mogło...
Przeszedł, najciszej jak potrafił, w tamtą stronę. Może uda się zobaczyć, kto to, bez zwracania na siebie uwagi? Z drugiej strony ciężko wtopić się w tłum, jeśli jest się do reszty przemoczonym, złym i zdążyło się skierować na siebie uwagę krewnego gospodarza i tego przerażającego gościa z twarzą jak woskowa maska... kimkolwiek ten człowiek był.
Sebastian wychylił się zza wyłomu korytarza, próbując dojrzeć hałasującego. Słyszał przecież (Seb oczywiście), jak ktoś ciągnie coś po kamiennej posadzce, nie wyłożonej w tej części zamku dywanami.

Żadnego zagrożenia... Przynajmniej taką miał nadzieję. Wyjrzał zza kamiennej kolumny.

Zmarszczył brwi i obejrzał się za siebie, jakby spodziewając się że zobaczy tam jakiegoś człowieka z nożem... czy coś w tym stylu.

Wyjrzał jeszcze w stronę korytarza, z którego wyszli teraz już martwi ludzie. Pochylił się nad nimi ostrożnie, żeby sprawdzić puls.

Nie było wesoło, ani trochę. Przestawało mu się podobać siedzenie w świętym spokoju na dupie jako obstawa Jima. Praca, którą tak pięknie podsunął mu Król, okazała się być kolejną misją, dostarczającą pytań, ale nie odpowiedzi.
Czym była ta ciecz? Trucizna - bardzo prawdopodobne, ale skąd? Czy była w jedzeniu na kolacji? Jeśli tak, to może uniknie śmierci, zresztą i tak nie zdążył nic zjeść...
Znów się rozejrzał. A jeśli to jakiś pocisk?

Ostatnio edytowany przez Moran (2015-12-14 15:46:12)

Sięgnął po telefon i zaczął przeglądać kontakty. Do kogo mógłby napisać? Nikt nie wydał się na tyle ogarnięty, nie będą mieć na takie pierdoły czasu. Kolejny trup, nawet dwa. Mieli ich już wystarczająco na głowie i bez tego.
- Co powiecie..? - wymamrotał pod nosem, szukając jakichś dokumentów przy ciałach.

Cholera, niczego. Uporczywie wracała do niego myśl skąd wzięła się ta trucizna? To mógł być posiłek, ale też pocisk. Jeśli to drugie, to miał do czynienia ze znajomym po fachu. Nic więc dziwnego, że snajper rozglądał się co i rusz za siebie i po bokach w kamiennych korytarzach.